Moeder komt toch in beweging

Voor een alleenstaande moeder, met twee tienerkinderen, is het vaak moeilijk de maandelijkse huur op te brengen. En soms lukt het gewoon helemaal niet. Al na een paar weken start dan een intensief traject. Dat lijkt snel, maar is vooral om te voorkomen dat de huurschuld snel oploopt. Een aanmaning helpt meestal bij haar. Maar deze keer niet. Net zo min als een telefoontje, een sms-je of een whatsappje. Volgens protocol gaat het dossier daarna door naar de deurwaarder.

Het is niet voor het eerst, maar toch heeft de medewerkster van Pré Wonen er nu een vervelend gevoel over. De moeder komt niet in actie en na twee maanden is er nog steeds geen enkel contact. Ze besluit over te gaan tot het inschakelen van het sociaal wijkteam. Helaas komen ook zij niet verder, de deur blijft dicht.

De ontruiming komt dichterbij

De dagvaarding tot ontruiming staat al gepland als de collega’s van het sociaal wijkteam de moeder bij een rondje opeens thuis aantreffen. Naar binnen mogen ze niet, maar de moeder geeft aan dat ze een afspraak heeft gemaakt bij Pré Wonen en dat alles goed komt. Van die afspraak komt niets terecht. En ondertussen komt de ontruiming dichterbij. Niet alleen de moeder, maar ook haar kinderen van 11 en 15 dreigen op straat gezet te worden. Dat is iets wat Pré Wonen koste wat kost wil voorkomen.

De medewerkster van Pré Wonen doet een melding bij Veilig Thuis en zet alles op alles om te achterhalen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Er is sporadisch contact met de moeder, maar die zegt alleen maar dat alles goed komt. Van brieven en deurwaarders lijkt ze niets te weten. Het sociaal wijkteam, de mensen van Veilig Thuis en de deurwaarder, niemand lijkt in staat écht tot haar door te dringen. De datum van ontruiming wordt gepland: 4 januari.

Waardevolle informatie krijgen

Het is 29 december, met nog 6 dagen te gaan, als de medewerkster van Pré Wonen besluit het heft in eigen hand te nemen. Samen met een collega rijdt ze naar de woning. Er is niemand thuis, maar een blik door de ramen zegt genoeg. De woning is vervuild en in erbarmelijke staat. Er ligt geen vloerbedekking en een hond loopt rond tussen zijn eigen uitwerpselen. Het is een triest gezicht. De medewerksters van Pré Wonen bellen aan bij de buren en krijgen waardevolle informatie. De buurvrouw vertelt dat de kinderen nauwelijks thuis komen, ze wonen bij opa en oma. Eén van de medewerksters die al jaren bij Pré Wonen werkt, weet om welke mensen het gaat én waar ze wonen. Ze trekken de stoute schonen aan en gaan meteen langs.

Opa doet de deur open en zodra de medewerksters aangeven dat ze van Pré Wonen zijn, weet hij waarvoor ze komen: zijn dochter. Opa en oma hebben nauwelijks contact met haar, maar zorgen wel voor hun twee kleinkinderen. Dat doen ze met liefde, maar twee pubers in huis, dat brengt de nodige financiële zorgen met zich mee. De oude mensen schrikken van de plannen voor ontruiming. Ze hebben geen idee dat het zo ver is gekomen. Na het bezoek belt opa zijn dochter en eindelijk: dit werkt! Binnen een uur belt de deurwaarder dat de moeder contact heeft opgenomen. Ze zat ‘vast in haar hoofd’ en voelde zich niet meer bij machte om te handelen. De stem van haar vader schudt haar letterlijk en figuurlijk wakker. Samen komen ze op 3 januari op gesprek. Op het nippertje.

Volg je gevoel

De dagvaarding wordt opgeschort onder de nodige voorwaarden. De medewerksters van Pré Wonen maken afspraken met de moeder over de stappen die nodig zijn om haar leven weer op orde te krijgen. Een uitkering aanvragen, zich uitschrijven bij de KvK en contact opnemen met de GGZ. Ook moet ze zorgen dat haar woning weer schoon, heel en veilig wordt. Als dat lukt, mag ze in haar huis blijven. Bij Pré Wonen weten ze dat een woning een essentiële basis is om de draad van het leven weer op te kunnen pakken. Zo ook voor de moeder en haar 2 kinderen. Het gaat met kleine stapjes, maar de moeder is in beweging gekomen. En de medewerksters zijn blij dat ze eind december hun gevoel hebben gevolgd en in de auto zijn gestapt.